6-osobowy turystyczny katamaran z asymetrycznymi kadłubami, przeznaczony do żeglugi morskiej i śródlądowej. Drewniana konstrukcja półskorupowa wykonana w technologii tzw. maltretowanej sklejki pozwala zbudować tanio i szybko lekkie i sztywne kadłuby.
Cztery skrzynkowe drewniane dźwigary związują oba kadłuby; pomiędzy kadłubami zawieszona jest na pasach lekka gondola w której znajduje się stanowisko sternika z kołem oraz bakista rufowa z wygodna ławą. W przedniej części gondoli można ustawić np. lekkie fotele i stolik np. z wikliny (zabezpieczając przed „zdmuchnięciem”); oczywiście tu też można zrobić bakisty – jednak trzeba mieć na uwadze, by gondola nie była zbyt ciężka. Ot, pole do popisu dla wyobraźni… Nad stanowiskiem sternika znajduje się lekki płócienny daszek, który można rozciągnąć nad całą gondolą – także w czasie żeglugi. W porcie można zamknąć „altanę”, opuszczając zrolowane na czas żeglugi ściany boczne. Daszek zasłania także zejściówki prowadzące do kadłubów.
Prawy kadłub mieści koje dziobową, na śródokręciu jest długi rozkładany przed koją stół, nad którą jest kuszetka. Na lewo od zejściówki mieści się szafa; na prawo – kabuz, za kabuzem miejsce na silnik stacjonarny z przekładnia S-drive lub magazynek (jeśli jako silnik pomocniczy zostanie zastosowany silnik przyczepny); w drugim kadłubie – kabina sanitarna na rufie (za nią miejsce na silnik stacjonarny), szafa oraz 2-osobowa koja na śródokręciu i żagielkoja na dziobie. Oczywiście można ten kadłub zabudować podobnie jak kadłub prawy (koja dziobowa i koja piętrowa).
Katamaran otaklowany jest jako kecz gaflowy z dwoma żaglami przednimi – fokiem i kliwrem; ponadto przewidziano możliwość stawiania genakera. Pełnolistwowe grot i bezan z filigranowymi gaflami, mimo sylwetki tracącej myszką, są bardzo sprawnymi żaglami z „rozbudowaną” głowicą. Żagle przymasztowe prowadzone na segarsach lub na pełzaczach pracujących w szynie. Maszty drewniane – klejone z listew. Od belki podmasztowej, poprzez belkę sztagową, biegnie tzw. bukszpryt amerykański, służący także jako trap. Na tej przestrzeni rozpięta jest siatka. Szoty bezana prowadzone są przez wystrzał. Osprzęt typu kecz, z uwagi na nisko usytuowany środek ożaglowania oraz rozparcelowanie żagli na mniejsze powierzchnie, jest zdecydowanie wygodniejszy w obsłudze niż wysoki slup – choć nie jest tak sprawny. W trudniejszych warunkach, zrzucenie samego grota powoduje znaczące zredukowanie powierzchni żagli, nie powodując utraty manewrowości; pozwala to spokojnie zarefować grota.; także stawanie w dryf na bezanie jest bajecznie proste… Asymetryczne kadłuby o dwuwypukłych przekrojach wodnic wytwarzają siłę hydrodynamiczna, przeciwdziałającą dryfowi. Profilowane płetwy sterowe są chronione skegami.
Niewielka masa jednostki oraz gabaryty kadłubów pozwalają, po złożeniu, ciągnąc jacht za samochodem osobowym.
Dane techniczne:
długość 7,80 m
szerokość 4,60 m
szerokość kadłuba 1,20 m
zanurzenie 0,60 m
wyporność 2510 kG
powierzchnia żagli 37/47/62 m2
grot 17 m2
bezen 10 m2
fok 10 m2
genua 20 m2
genaker 35 m2
Polski 
English