Założenia do projektu były precyzyjne – turystyczno-rekreacyjna łódź wiosłowa dla trzech wioślarzy i sternika. Z duża radością rysowałem tę łódkę; nazwałem ją – z uwagi na założenia, naszkicowany kształt kadłuba w widoku z góry, no i moje poglądy na temat wiosłowania – Oksymoros*. Bryła i proporcje kadłuba to próba znalezienia kompromisu między małymi oporami, dostateczną statecznością i ładownością. Przy rachowaniu łódki, każdy wioślarz był „liczony” jak „sankilot”, sternik zaś jak dżokej. „Dostateczną stateczność” określiłem tak – dwóch wioślarzy może wejść jednocześnie z jednej burty do łodzi; stąd „sugerowana” szeroką listwą, czy może wąską deską, podłoga – miejsce, gdzie trzeba stanąć w kadłubie wchodząc z brzegu. Wąski kadłub o zarysie szydła, z kielichowatą sekcją rufową jest stateczny kursowo (integralny skeg) i jednocześnie pozwala zabrać około 100 kg ekwipunku. By zminimalizować masę zaprojektowałem drewniany „lotniczy” szkielet, który usztywnia półskorupowe poszycie; poszycie kadłuba – słomka sosnowa, frezowana, klejona; z zewnątrz – laminat epoksydowy, zbrojenie – tkanina o splocie diagonalnym;stępka, wzdłużniki – burtowy i „wózkowy” – dębowe; żebra klejone, zintegrowane z dennikami: sosnowe, w sekcji wioślarzy – dębowe; podłoga – greting z szerokich listew; płetwa steru – profilowana o konstrukcji skorupowej (sosna, sklejka # 4 mm); stężenia kadłuba – trzy pary stalówek; skrajniki dziobowy i rufowy zakryte zapinanymi na zatrzaski plandekami z lekkiej, impregnowanej tkaniny.
Dane techniczne:
długość 8,10 m
szerokość** 1,35 m
zanurzenie 0,18 m
masa kadłuba około 100 kg
*z greckiego; oksys – ostry, moros – tępy
**bez wysięgników
Polski 
English